κατεγνυπωμένως

κατεγνυπωμένως (Α)

επίρρ. οκνηρά, με νωθρότητα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < *κατεγνυπωμένος, μτχ. παθ. παρακμ. ενός αμάρτυρου *κατα-γνυ-πῶ / -όω < κατ(α)-* + *-γνυπῶ < θ. γνυ-, συγγενές τού γόνυ, με μηδενισμένη βαθμίδα. Πρβλ. τις γλώσσες τού Ησυχίου γνυπτεῖν

ἀσθενεῖν, μαλακίζεσθαι και γνύπετοι

ἐκτεταμένοι, δειλοί].